Is dit wel eerlijk?

De zaal is donker. Ergens vaag op de achtergrond klinkt wat gedreun, gebonk en gezang. Op het podium staat een groep muzikanten die mij en de hele zaal proberen mee te nemen in aanbidding. Maar zelf lijk ik al weer afgedwaald.

“Het is gewoon m’n dag niet vandaag.” denk ik bij mezelf. Waarom? Ik voel het gewoon niet! Terwijl ik met mijn armen in de lucht sta, vliegen mijn gedachten alle kanten op. “Wat moet mijn buurman wel niet van mij denken? Wacht, ik heb morgen toch die toets? Of is dat volgende week?” Opgeschrikt van mijn afdwalende gedachten probeer ik mij weer te focussen. 

Maar is het dit wel eerlijk? Toch sta ik met mijn handen in de lucht, God te prijzen, terwijl ik eigenlijk  ergens anders ben met mijn gedachten… Is het wel echt?

Langzaam dwalen mijn gedachten wéér af. En dan plotseling verandert er iets van binnen. Mijn hart begint sneller te kloppen, ik voel me ineens blij en een bepaalde spanning van binnen. Is dit God die dichterbij komt en begint te spreken? Ineens voel ik zoveel ontzag voor God! Waar ben ik mee bezig?

Mijn aanbidding draait toch niet om mij of om mijn gevoel?

Het draait om Hem, want Hij is het waard! Ik zak op mijn knieën: ‘Heer, ook al voel ik U niet altijd en lijkt U erg ver weg, toch maak ik de keuze om U te aanbidden door mijn leven in Uw handen te leggen. Ik wil niet meer zelf centraal staan in mijn leven, maar laat alles wat ik doe tot eer van U zijn!’

Geregeld heb ik dat God ver weg lijkt tijdens de aanbidding of dat mijn gedachten totaal ergens anders zijn. Maar dan toch, wil ik ervoor kiezen, om Hem te aanbidden. Ik kies ervoor om Hem mijn leven als een offer aan te bieden.

Een levensstijl van aanbidding begint bij jezelf aan te bieden. Het begint bij uitspreken dat het niet om jou draait, maar om Hem! Dat je wil leven om God groot te maken. En dan? Dan kan het avontuur echt beginnen!