Het is heerlijk weer, dus ik ben op ons dakterras gaan zitten om deze blog te schrijven. Het is nog wat fris, maar de zon schijnt precies op de plek waar ik zit. Achter mij zie ik de eerste roze bloemknoppen in de bomen. De vogels fluiten over en weer naar elkaar. De lente komt eraan! In de tuin van de buren staat een lange stok, waaraan de Nederlandse vlag wappert in de wind. 

Het wapperende rood, wit, blauw neemt mij in gedachten mee naar bevrijdingsdag. Het is dit jaar 75 jaar geleden dat Nederland bevrijd werd. Wat een feest moet dat zijn geweest. Vijf jaar lang leefden mensen in angst. Angst voor het moment waarop ze weggevoerd zouden kunnen worden, of angst voor bommenwerpers boven hun stad. Maar eindelijk, in mei 1945, stonden daar de helden voor hun deur. De vijand werd verslagen. Eindelijk vrij! 

Dit doet mij denken; lijkt het hier eigenlijk niet net op het paasverhaal? Jezus lag eerst drie dagen in het graf. Waren de discipelen niet doodsbang? Hun Verlosser was immers dood. De duivel leek te hebben gewonnen. En toch begon daar het Paasfeest!

Jezus bleek sterker dan de dood. Dat maakt Zijn opstanding toch een bevrijdingsdag voor ons?

Doordat de dood werd overwonnen, kunnen wij nu leven in vrijheid. Onze zonden staan nooit meer tussen God en ons in. 

Het zet mij weer even stil bij het wonder van Pasen. Natuurlijk is het leuk om een extra dag vrij te zijn en te kunnen genieten van de zon op het dakterras, net als ik nu doe. Dat is iets waar ik, net als de meeste mensen, echt naar uit kan kijken. Toch zou dat niet moeten zijn waar het voor ons om draait. Jezus heeft onvoorstelbaar veel geleden, zodat wij kunnen leven in vrijheid.

De beste reden om Paasfeest te vieren, als je het mij vraagt!