Je bekijkt nu Thirza zat in de ‘ramp-klas’ van 2011 en dat was best wel toxic…

Van schade naar schoonheid

Daar loop ik weer met mijn rode koffertje in mijn ene en een knuffel in mijn andere hand. Een klein meisje van drie jaar oud met blonde krulletjes. Aan iedereen die het horen wil, vertel ik over Jezus. Ik pak een van de boekjes uit mijn koffertje en vertel wat daar in staat. Een openhartige en vrijmoedige peuter.
Totdat ik op de basisschool terecht kom… 

Al direct vormt zich een groepje jongens dat iedereen plaagt en kleineert. In de jaren die volgen worden de pesterijen zelfs intimidatie en mishandeling. De populaire jongens vinden manieren om makkelijk van hun strafwerk af te komen en laten klasgenoten voor hen stelen. De sfeer is grimmig. Mijn klas is geëvolueerd tot ‘ramp-klas’… 

Ik was vooral verward: pesters zag ik als vrienden en echte vrienden werden onzichtbaar. Ik deed er alles aan om erbij te horen maar werd alleen maar afgewezen. Ik probeerde onder het gepest uit te komen, maar er was geen uitweg. Nog steeds probeerde ik de schuld niet bij de pesters te leggen, want ‘zij hadden het thuis ook wel heel moeilijk’. Na zeven jaar brak ik. Niet door lichamelijke pijn van een vechtpartij, niet door scheldwoorden of door het buitensluiten. Maar door schuld en schaamte. Ik was gaan denken dat het allemaal aan mij lag.

Mijn basisschool-tijd werkte als gif voor mijn zelfbeeld en persoonlijke ontwikkeling.  Ik was mezelf verloren. 

In HAVO 5 zakte ik zo diep weg dat ik op het punt stond om zelfmoord te plegen. Door de tijd heen klaarde de waas waarin ik zat wat op. Terugdenkend aan wat er gebeurd was schrok ik enorm! Dat wilde ik nooit meer! Dit moment motiveerde me en gaf me de kracht die ik nodig had om de passieve sleur te doorbreken, mijn masker af te zetten, mensen toe te gaan laten in mijn leven, goede vrienden te kiezen en uiteindelijk een behandelingstraject starten. 

Het verleden vormt jou en mij. Maar wat kapot is hoeft niet gebroken te blijven: God wil al je ervaringen gebruiken om je mooier te maken (Rom 8:28)! Hij, de Pottenbakker, ziet de breuken die er in jou zijn ontstaan. Maar Hij heelt ze niet met lijm. Hij maakt er een kunstwerk van met goud en zilver. Het kunstwerk wordt er nog unieker en mooier van! 

Als God naar jouw wonden en littekens kijkt ziet Hij geen schade, maar schoonheid. 

Hij ziet geen falen, maar ervaring. Hij ziet geen zwakte, maar kracht. Het verleden heeft mij gevormd tot wie ik nu ben: een dochter van God die (opnieuw) over Hem vertelt aan iedereen die het horen wil.

Toxic relaties hebben niet het laatste woord. Jouw keuze in hoe jij daarmee omgaat hebben dat wel.

Thirza van der Neut

Stagiaire van Heartbeat, student Theologie, koningin van Pure Heart en dól op pure chocola.