Je bekijkt nu Die kus was geweldig! Maar diep van binnen voelde ik me een beetje schuldig…

Een hoofd vol roze watten

Met een grote plof liet ik me achterover op mijn bed vallen. Ik staarde door het dakraam naar de sterren en probeerde helder na te denken. Dat ging niet echt. Mijn lijf wilde niet meewerken. Vlinders in mijn buik. Een hoofd vol met roze watten. Ik voelde me nogal ontdaan. Ondersteboven van de enorme aantrekkingskracht richting die jongen die op dit moment buiten de auto startte om naar huis te gaan. Het was ons tweede afspraakje geweest en ik was totally in love… Ik was natuurlijk blij. Die kus was geweldig. Maar heel diep van binnen voelde ik me ook een beetje schuldig. Hoe kon ik dit nou allemaal voelen? Dit was té veel en té groots! Ik hield toch het allermeest van God? Stond Hij nou nog wel bovenaan in mijn leven?

Als jonge meid kon ik daar op mijn slaapkamer op zolder heerlijk alleen zijn met God. Ik praatte, zong (tot grote irritatie van andere gezinsleden), danste, knielde. Alles. Ik word er nog steeds blij van als ik eraan terugdenk hoe goed die tijd was. Dat het gewoon ons tweetjes was. God en ik. God had zich aan mij laten zien en mij gevraagd: ‘Wil je Mijn kind zijn?’ En vanaf die dag was ik gewoon ondersteboven van Hem. Ik was verliefd! Er waren momenten dat ik serieus kriebels in mijn buik had. God was echt mijn eerste grote liefde. 

Maar nu was ik dus ineens ook nog ondersteboven van iemand anders… Kon dat wel? 

Michiel had een krachtige ontmoeting met God gehad. Ik was hier zelf getuige van geweest. Hij was enthousiast over Jezus. Dus dat vinkje kon ik zetten. Ik had al eerder besloten dat ik daarin geen compromis zou sluiten. Maar welke plek kon deze jongen dan krijgen in mijn hart en mijn leven? Hoe werkte dit?

Zoals ik altijd doe, begon ik te denken en te malen. Ik leek wel helemaal bedwelmd door deze verliefdheid. Maar ik wilde mijn relatie met God absoluut niet kwijtraken.  Ik had helderheid nodig. 

Ik pakte een stuk papier bij en begon te tekenen. Een lijn. Die lijn verbond mij met God. Ik krabbelde onze namen erbij. Nu nog een lijn. Michiel kwam in het plaatje tevoorschijn. Hij was ook verbonden met God. Maar ook met mij.

Nee, dit klopte nog niet helemaal… Hup, nog een keer opnieuw.

Ja, deze driehoek was wel mooi. Maar er klopte nog steeds iets niet. De juiste persoon stond nog niet bovenaan. Op deze manier zouden mijn vriend en mijn gevoelens mijn leven gaan bepalen. Dat was niet oké…

De hoogste plek kon maar voor één Persoon zijn. Hij zou het voor het zeggen hebben in ons leven. In onze relatie. Ik was tot over mijn oren verliefd maar nog steeds compleet toegewijd aan God. 

Corien Koers

Lid van het leiderschapsteam. Expert in verjaardagen onthouden en weet altijd waar kwijtgeraakte spullen liggen.