Je bekijkt nu Elisa: ‘Egoïstisch als ik ben loop ik zo de winkel uit’

'Heb uw naaste lief'

Voorzichtig stap ik de winkel binnen. In mijn achterhoofd het goed ingestudeerde praatje, een lijst in mijn linkerhand en een overvolle tas met gesponsorde prijsjes in mijn rechter. Een vriendelijk gezicht wenst mij een goede middag.

De vriendelijke uitstraling stelt me op mijn gemak. Vol overtuiging begin ik aan mijn verhaal. ‘Nou meneer, aanstaande zomervakantie vertrek ik naar Ghana, om daar twee huizen te bouwen voor leraren. Zou u mijn lootjesactie willen meedoen?’ Ik zie het gezicht van de man langzaam vertrekken. ‘Ik zou wel heel graag willen, jongen, maar ik heb nog helemaal niks verkocht vandaag.’ En dat terwijl het al tegen het eind van de middag is!

Hij vertelt me verder iets van zijn verhaal. Ik merk iets van zijn pure hart en hoe graag hij wil helpen. Maar ook hoe lastig dat is, als beginnend ondernemer. Zeker voor iemand die nog niet lang geleden naar Nederland gevlucht is. ‘Oké, als jij iets koopt, sponsor ik je de helft.’ Maar hé, dat was niet het plan… Egoïstisch als ik ben loop ik de winkel weer uit op zoek naar mijn volgende potentiële sponsor.

Het is nu een jaar later en ik bedenk me dat ik nooit meer terug ben geweest bij die man. Ik was zo bezig met het verkopen van mijn lootjes, dat ik vergat dat ik dat deed om de liefde van God uit te dragen. Dat overkomt me best vaak. Dat ik zo druk bezig ben met leven voor God dat ik vergeet de ander lief te hebben.

Terwijl ik dit schrijf, maak ik plannen om een bosje bloemen bij hem langs te brengen. En als ik iets nodig heb uit zijn winkel, ga ik zeker bij hem langs. Waarom? Omdat hij mijn naaste is en ik van hem houd.

Het brengen van gerechtigheid begint in je omgeving, in je klas, op je werk, of misschien wel in een winkel. Durf jij het aan?

Elisa Lingeman

21 jaar en enthousiast. Héél. Erg. Enthousiast. Grote lach en grote dromen. Missie: verstokte Amsterdamse theologen laten huppelen van blijdschap.