Hoe kan jij als christen het verschil maken?
Het kan jou niet ontgaan zijn: het nieuwe coronavirus ‘COVID-19’ veroorzaakt veel rumoer in Nederland. Het aantal mensen wat dit virus heeft groeit en als we bepaalde de experts mogen geloven, kan Nederland binnen twee weken zijn waar Italië nu is. In Italië kunnen ziekenhuizen de druk niet meer aan en moeten artsen soms al beslissen of ze de één helpen en de ander laten sterven of andersom.
Deze donderdag werd bekend dat bijeenkomsten – dus ook kerkdiensten – met meer dan 100 man afgelast moeten worden.
Misschien maak jij ook al wel mee dat jouw opleiding nu alleen nog maar digitaal les geeft. En als je op het voortgezet onderwijs zit, kan het zo maar zijn dat ook jouw school gaat volgen. De situatie waarin we zijn beland is ongekend: we weten niet wat er staat te gebeuren. De meest negatieve schattingen vertellen ons dat 60% van de bevolking besmet raakt, waarvan 20% opgenomen moet worden. Dit kan inhouden dat dan zo’n 200.000 Nederlanders in zeer korte tijd zullen sterven. Dit betreft met name oudere mensen, die vaak ook al ziek zijn. Dit is een rampenscenario. Er zijn ook andere, relativerende geluiden. Specialisten die geloven dat het in de aankomende weken zal verbeteren. Feit is, we weten het eigenlijk niet. Maar voor velen is het spannend en ervaren onzekerheid.
Misschien vraag jij je nu wel af: “Hoe reageer ik als christen op de coronacrisis?
Moet ik thuisblijven, de deuren sluiten? Moet ik mijn studiebeurs verhogen door maar extra bij te lenen bij DUO om zo te ‘hamsteren’ bij de supermarkt?”
Laat ik je eens meenemen naar zo’n 2000 jaar terug. Er waren toen geregeld epidemieën die grote gevolgen hadden. Hoe reageerden christenen daarop?
Van 165 tot 180 n.C. trok een vernietigende epidemie door het Romeinse Rijk. Historici geloven dat zo’n 30% van de Romeinen in die periode omkwamen van de pokken. In 251 n.C. waaide een nieuwe epidemie – ditmaal waarschijnlijk de mazelen – door het Romeinse Rijk. Opnieuw stierven tientallen miljoenen.
En wat deden de christenen?
Ondanks dat de kerk rond 165 n.C. slechts enkele tienduizenden gelovigen telde, was haar impact enorm!Bekende kerkvaders uit de eerste eeuwen omschrijven hoe de gelovigen de epidemieën als mogelijkheden beschouwden om God te laten zien. En dat deden ze ook: daar waar mensen geen fysieke hulp kregen, stonden ze hen bij tot in de dood. Christenen deelden eten en drinken met de mensen in nood, en gaven niet om hun eigen gezondheid, zolang ze de ander konden helpen. Ook christenen stierven aan de ziektes, maar veel minder dan het aantal levens dat ze redden.
Deze christenen waren minder angstvallig bezig met theologische vragen, zoals de kop van dit artikel.
Zij geloofden dat uiteindelijk niets hun kon scheiden van de liefde van Christus (lees: Romeinen 8:35-39) en dat hun leven in handen van God lag (Psalm 31:6), die hun Redder was (zowel in leven als in dood).
De ongelovige wereld zag dit. Plotseling was het christendom niet langer die rare, kleine sekte, maar een bron van positiviteit en hoop voor de Romeinen! Binnen 100 jaar was het christendom vertwintigvoudigd, en na de uitbraak van 251 n.C. groeide het christendom alleen maar sneller. Het geloof dat ieder mens waardevol was, was zo verfrissend, dat men zich massaal aansloot bij de mensen van ‘de Weg’ (zoals christenen toen genoemd werden).
Rond 300 n.C. telde het christendom zo’n vijf miljoen gelovigen, en 50 jaar later was dat uitgegroeid tot zo’n 25 miljoen gelovigen!
Gelukkig leven we in een land dat – dankzij onze christelijke wortels – al een uitstekend zorgsysteem heeft. Maar dat zorgsysteem kan zomaar eens onder druk komen te staan de komende weken. Wie zal dan omzien naar de ouderen en de zwakkeren? Misschien kan je boodschappen doen voor je naasten, of een maaltijd maken? Beschouw deze tijd als een tijd vol mogelijkheden. Elke crisis haalt de ware aard in mensen naar boven.
Kies jij ervoor om toe te geven aan de angst, of om vrijmoedig God te volgen? In de wetenschap dat Hij jouw doel mag zijn in je leven.
De Bijbel zegt talloze malen “wees niet bang”. God heeft ons niet een “Geest van angst gegeven, maar een Geest van kracht, van liefde en van geduld” (2 Tim. 1:7). Hoe je ook omgaat met deze situatie, laat dat je uitgangspunt zijn! God is nabij, te midden van deze duisternis.
Schijn je licht, Zijn licht!
De Bijbel roept ons duidelijk op om geen zorgen te maken. Hij is het die ons leven leidt en als we Jezus kennen, dan weten we dat Hij de dood vernietigd heeft (2 Timotheüs 1:10). Dan is de dood een scharnierpunt naar een nog beter leven met Hem.
Tegelijkertijd moeten we niet roekeloos zijn, hoogmoedig zijn of ‘God verzoeken’.
Ondanks dat God de beschermer van Zijn volk is, gaf Hij Israël tóch een hoop hygiënewetten om te voorkomen dat ziekten zich zouden verspreiden. Dus was gewoon regelmatig en grondig je handen. Hiermee bescherm je niet alleen jezelf, maar vooral ook je oudere en kwetsbaardere medemensen.
Tot slot: gebed verzet bergen! Wanneer we strijden tegen een virus, is het niet makkelijk om het effect van je gebed terug te zien. Tóch mogen we vertrouwen dat elk gebed verschil maakt! Neem de komende dagen daarom de tijd om God te vragen wat jij kan betekenen in de komende tijd. Misschien is het zo simpel als een boodschap van hoop delen op je social media. Of ken je oudere mensen in je buurt en bel je eens bij hen aan en vraag je of ze het fijn zouden vinden als je voor hun de boodschappen kan doen.
Als jij je leven aan God geeft en niet voor jezelf leeft, dan zou Hij je zomaar eens kunnen uitdagen om een grote stap in geloof te nemen. Waar Hij je ook toe uitdaagt, weet dat Hij met je is en dat Hij te vertrouwen is, juíst in deze tijd!
Laten we als christenen opstaan, juist ook in moeilijke tijden. En leren van de vroegchristelijke kerk. Hun getuigenis was in een tijd van duisternis, zo krachtig omdat ze het licht van Jezus lieten zien!
