Zonder Hem had ik het niet gered...
You made a way, where there was no way and I believe, I’ll see You do it again…
Ik voel de energie uit mijn lijf wegtrekken, moe dat ik ben, ik kan niet meer, ik wil stoppen, ik snak naar adem. Waarom ben ik zo stom geweest, ik had toch kunnen weten dat ik het niet zou halen, dat ik niet voldoende energie zou hebben. Oh, Vader help mij! Ik kan niet meer…
Het is hoogzomer als ik, 12 jaar oud, samen met mijn familie in Zuid-Frankrijk ben. We genieten van het strand en de azuurblauwe zee. Het is ergens na de lunch als mijn vader en zus met een luchtbed richting de grote jachten zwemmen. Ze zijn al best een eind op weg als ik besluit tóch ook mee te gaan.
Zonder luchtbed of ondersteuning duik ik het water in en begin ik achter ze aan te zwemmen. Ik ben ongeveer een kilometer van het strand vandaan als ik merk dat de energie uit mijn lijf wegtrekt.
Mijn benen voelen zwaar en ik kom bijna niet meer vooruit.
In de verte zie ik mijn vader en zus vrolijk doorzwemmen, geen idee wat er achter hen gebeurt. Ik probeer te roepen maar ze horen me niet, ik zwaai, maar ze zien me niet. Ik voel dat ik niet meer zwem, dat ik niet meer vooruit kom. Het enige wat ik doe is een beetje trappelen, net met mijn hoofd boven water. De paniek slaat toe. Op het strand zie ik mijn moeder staan, ze heeft me in het vizier. Ik kan zien dat ze ook in paniek is. De energie is op, ik kan niet meer, ik wil stoppen met trappelen. Ik snak naar adem. Angst overvalt me, ik begin zachtjes te huilen. Angstig roep ik: ‘Vader! Ik wil nog niet dood, ik wil hier niet verdrinken. Help mij!!’
Op dat moment zie ik zo’n 150 meter verder een aantal rotsblokken, midden in het water liggen. Ik voel een kracht in mij opkomen die mijn benen doet bewegen. Langzaam merk ik dat ik vooruit kom, dat ik richting de rotsen zwem. Eenmaal aangekomen op de rotsen, trek ik mezelf omhoog en ga liggen.
Snakkend naar adem, uitgeput en geen energie meer lig ik daar. Ik besef wat God gedaan heeft en dank Hem voor het wonder. Zonder Hem had ik het niet gered…
Soms als ik het moeilijk heb en het gevoel heb dat ik ‘verdrink’, denk ik terug aan dit wonder. Een moment uit mijn leven waarin ik Gods kracht heb mogen ervaren en ik weet dat Hij het opnieuw kan en wil doen! Dat ik in Zijn handen ben en ik daarop mag vertrouwen.
‘Your promise still stands
Great is Your faithfulness, faithfulness
I’m still in Your hands
This is my confidence, You never failed me yet
I’ve seen You move, you move the mountains
And I believe, I’ll see You do it again
You made a way, where there was no way
And I believe, I’ll see You do it again’
(Do it again, Elevation worship)