Bidden voor een stoplicht

‘Het is zo lastig om een stage te vinden, ik ben er echt even helemaal klaar mee…’ zucht mijn huisgenootje. ‘Willen jullie misschien voor me bidden?’ Natuurlijk willen we dat. ‘Zullen we dat anders nu met elkaar doen?’ stelt een ander huisgenootje voor. Samen bidden we of God haar rust wil geven nu het zo onzeker is hoe volgend jaar eruit gaat zien. 

Op dat moment besef ik hoe erg ik het in deze coronatijd heb gemist om voor elkaar te bidden. Voor ik in Ede kwam wonen vond ik hardop bidden altijd een beetje ongemakkelijk. Ik was meer bezig met wat ik moest zeggen en wie er nou eigenlijk af zou sluiten dan met daadwerkelijk met God praten. Toen ontmoette ik mensen die me lieten zien dat het allemaal niet zo moeilijk hoeft. Het gaat erom dat je met elkaar tijd neemt om samen bij de Vader te komen.  

Steeds vaker kwamen er momenten dat ik met een groep mensen aan het praten was en we spontaan besloten om hetgeen waar we het over hadden bij God te brengen. Op een gegeven moment had ik een gesprek met iemand die geen idee had wat ze na haar studie wilde gaan doen.
Ik hoorde het mezelf ineens zeggen: ‘Zullen we daar nu even samen voor bidden?’ Ineens voelde het niet meer ongemakkelijk.

Het was juist mooi om niet alleen gekkigheid en glazen wijn met elkaar te delen maar ook een stuk van ons geloof.

Voor ik het wist stond ik zelfs voor een stoplicht met iemand te bidden, omdat we daar ieder een andere kant op moesten en we God nog wilden danken voor de mooie gesprekken die we gehad hadden. 

Natuurlijk luistert God naar elk gebed en is het goed om bidden op een manier die voor jou ook prettig voelt. Toch denk ik dat er heel veel kracht zit in ter plekke Gods aanwezigheid en hulp over iemand uitbidden. Het voelt de eerste keer misschien ongemakkelijk om het voor te stellen, maar wat ik ervaar is dat mensen het vaak superfijn vinden als je voor ze wilt bidden.

Ik moedig je aan zelf ook eens die vraag te stellen: ‘Zullen we er nu even voor bidden?’