Je bekijkt nu Ik verlang ernaar dat God door mijn handen en die van vele gelovigen zal werken

De schaduw van Petrus

Daar loop ik dan, op de markt. Verbaasd kijk ik om me heen: allemaal mensen halen zieken uit hun huizen. Ze helpen hen op matjes op de markt. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Wat is dit? Ineens hoor ik verschillende mensen roepen: Petrus, Petrus! Loop hierlangs alstublieft! Ik wurm mezelf door de menigte heen. Mijn ogen worden groot. Die man… hij loopt langs… en die mensen… ze lijken hun energie terug te krijgen. Ze staan op, beginnen te juichen en God te prijzen.

Zo stel ik me de dag voor waarover je leest in Handelingen 5: 14-16. Ongelofelijk toch, dat de schaduw van Petrus mensen genas? Petrus raakte ze niet eens aan, hij bad niet eens hardop voor de zieken. Hij liep gewoon langs! Toch gebeurde het, de mensen werden genezen. 

Soms hoor je wel eens verhalen uit Azië, Afrika of Zuid-Amerika. Daar gebeuren bizarre wonderen! Mensen staan op uit de dood; botbreuken genezen; iemand die verlamd was tot aan zijn nek kan weer dansen en springen; iemand met kanker wordt genezen verklaard door de dokter; zelfs een vrouwen die geen baarmoeder meer had staat een jaar later met haar eigen kind in haar armen.

Ja, soms hoor je in Nederland ook wel eens dat er wonderen gebeuren: benen die recht worden gezet, mensen die vrij zijn gezet van hun verslaving, mensen die worden genezen van emotionele pijn. Toch lijken wonderen als opstanding uit de dood, genezing van blindheid en verlamming nauwelijks te gebeuren. Het voelt zo ver weg. En dan vraag ik me af waarom er nauwelijks dit soort grootse wonderen in Europa of Nederland plaatsvinden. Is ons geloof te klein en ons ongeloof te groot? Of is het simpelweg omdat we niet eens de moeite doen om voor deze mensen te bidden? Hebben we het lef niet? Ik weet het niet. 

Eén ding weet ik wel: Jezus, de apostelen en vele andere gelovigen zijn ons voorgegaan. Wij mogen hun werk voortzetten. En ja, dit houdt ook in dat we mogen bidden voor de mensen om ons heen. En nee, niet alleen op onze knieën voor ons bed. Maar juist ook voor hun neus, met een hand op hun schouder (als ze dat willen).

Ik verlang enorm naar een tijd dat God door mijn handen en de handen van vele gelovigen zal werken. Dat God meer zichtbaar zal zijn om ons heen. Dit houdt concreet in dat wij onze handen uit onze zakken moeten halen, en de mensen om ons heen te zien. Vol compassie, medelijden en vol van Gods Geest. Wil jij dat ook? Ben jij bereid om te gaan?

Actie: Vraag eens aan de Heilige Geest voor wie jij mag bidden, op wie jij jouw hand op zijn of haar schouder mag leggen. En bid voor hen. Als we dat allemaal zouden doen, dan geloof ik dat we steeds meer zullen horen van de wonderen van God!

Ilse van Putten

Stoere dame die recht uit haar hart schrijft. Ze smeerde ooit drie broodjes tot eer van God... Hoe dat zit? Check haar blogs!