Je bekijkt nu Ilse zag dat Jezus leeft en kon haar ogen niet geloven!

Bestaat Jezus echt?

Gefrustreerd staar ik naar mijn computerscherm. Al studerend ben ik een verslag aan het schrijven over het bestaan van God. Met veel moeite heb ik een paar argumenten op papier staan, die bewijzen dat God ons heeft geschapen. Ik open de zoekmachine op internet en zoek nog meer argumenten op. Ik klik op een link: mijn frustratie neemt toe. Want wat zie ik: al mijn al gevonden argumenten worden weerlegd. Grrr, waarom is dit zo moeilijk?! 

Ineens herinner ik me een telefoongesprek. ‘Waarom begin je niet bij je eigen geloofsbasis?’ was de vraag. ‘Oh ja’, denk ik met een glimlach. ‘Waarom niet?’ Mijn gedachten gaan terug naar het moment dat ik tot geloof kwam. 

Als gezin werden we voor het eerst uitgenodigd om mee te gaan naar een zomerweek-conferentie. Als 16-jarige zou ik deelnemen aan het tienerprogramma, samen met mijn broer en neef. Ergens voelde dat goed, omdat ik dan niet alleen zou zijn. Het zou een soort van kerkdienst zijn, maar dan anders.

Ik had echt geen idee wat mij te wachten stond!

En dan die ene avond, sta ik daar vol met verbazing. Ik kan mijn ogen niet geloven! Voor het eerst in mijn leven zie ik wat Gods Geest eigenlijk doet! Ergens houd ik mezelf een beetje op afstand. En observeer ik wat er allemaal om me heen gebeurt. Overal liggen er mensen op de grond. Sommige lachen, andere huilen, weer anderen spreken in talen die ik niet versta. Mijn gedachten gaan alle kanten op: ‘Is dit Gods Geest?’ Ergens verwart het mij, en begrijpen doe ik het al helemaal niet. Toch groeit er in mij een verlangen.

Al fluisterend vraag ik: ‘Jezus, als u dit echt bent. Laat het mij dan overkomen, maar echt alleen door U.’ Voor ik het wist lag ik die week ergens ook op de grond, niet lachend of huilend. Maar met een vrede die ik nog nooit had ervaren.

De Bijbeltekst vloog door mijn hoofd heen: En dan zal de vrede die alle verstand te boven gaat uw hart en uw gedachten in Christus bewaren (Filippenzen 4:7). En ik besef me dat ik die vrede werkelijk voel. ‘Het is echt! Jezus is echt en Hij leeft!’

Ik zal alle ervaringen die ik met Jezus heb ervaren nooit vergeten. Ik houd ze vast als een gedenksteen. En elke keer als ik twijfel, herinner ik mezelf eraan wat ik met Hem heb beleefd. Herinner ik mezelf eraan dat Jezus leeft en vandaag de dag ook beweegt!

Met een glimlach schrijf deze ervaring op in mijn verslag als argument voor Gods bestaan. Zijn onze eigen ervaringen met God niet de beste argumenten om te bewijzen dat Hij werkelijk bestaat?

Ik hoop en bid dat jij ook een ontmoeting met Jezus hebt gehad en (meer) zal krijgen. Zeg gerust tegen Hem dat je Hem graag wilt ontmoeten, net zoals ik fluisterend aan Hem vroeg. Als je hierom vraagt, zal Hij het je geven (Mattheüs 7:7-9).

Ilse van Putten

Stoere dame die recht uit haar hart schrijft. Ze smeerde ooit drie broodjes tot eer van God... Hoe dat zit? Check haar blogs!