In the fall, You were there...
Een koude winteravond in februari is het weer zo ver: Ik ben te laat van huis vertrokken en moet snel fietsen om op tijd op mijn afspraak te komen.
In het licht van de lantaarnpaal zie ik de eerste sneeuwvlokken neerdalen, de straat wordt langzaam wit. Met oordopjes in mijn oren fiets ik over de gladde straten. Ik neem een bocht en roetsj… mijn fiets schuift onder mij weg en ik val.
Het eerste wat door mij heen gaat is: ‘Oh nee, ik moet nog op de foto voor mijn stage bij Heartbeat, en nu val ik net op mijn gezicht!’ Mijn zorgen over mijn gezicht verdwijnen als sneeuw voor de zon zodra ik merk dat ik niet kan opstaan.
Ik sleep mezelf naar de kant van de weg en ga zitten. In mijn oordopjes galmt nog steeds de christelijke muziek van Elevation Worship: ‘I can`t believe…’ Nou inderdaad, ik kan niet geloven wat me nou weer is overkomen. Op mijn mouw zie ik bloeddruppels en voel ik dat mijn hoofd en armen ontzettend pijn doen.
Op het moment dat een auto langs mij heen rijdt besef ik dat ik echt een probleem heb. Ik kan niet terug naar huis fietsen en ik kan mijn telefoon niet pakken om iemand te bellen voor hulp. Ik voel me hulpeloos en zielig. En ik ben boos. Waarom stopt die auto niet?
God, waarom liet U die auto niet stoppen?!
Terwijl ik daar zit te huilen op de stoep hoor ik toch een auto stoppen. ‘Gaat het wel?’ roept een vriendelijke stem. Uiteindelijk brengt deze man mij thuis.
De dag erna moet ik worden geopereerd, ik blijk mijn elleboog te hebben gebroken. Mijn eerste operatie ooit, echt niet cool. Terwijl ik lig te wachten op de operatie zet ik muziek op om rustig te worden. Het lied dat op stond toen ik viel, komt voorbij. Opeens hoor ik de eerste zin van het lied: ‘In the fall, You were there…’ Dat is wel bijzonder, want ik viel letterlijk. Maar om te begrijpen dat God daar bij was, vind ik heel lastig.
In de Bijbel lees ik Gods belofte dat hij voor mij zorgt. Bijvoorbeeld in 1 Petrus 5:7: Vertrouw op Hem als het leven zwaar is, want Hij zal voor je zorgen. Maar soms voelt dat niet zo.
Kan het zo zijn dat God voor me zorgt én dat ik moeilijke tijden meemaak?
Gelukkig wordt God niet belemmerd door mijn twijfels. Ik kies ervoor om te geloven dat God bestaat en voor mij zorgt. Ik geloof het. Maar op dit moment vooral met mijn verstand. Maar er komt vast weer een dag dat ik het ook weer voel in mijn hart!