Populair en toch onzeker…?!
Achter mijn vriendin aan loop ik de gang door, de trap op naar boven. Zij komt hier wekelijks, voor mij is het onbekend waar ik heen ga of terecht kom.
Vinden de mensen me wel leuk, heb ik wel genoeg gespreksstof? Onzekerheid overvalt me. Kan ik hier nog weg, kan ik nog omkeren en gewoon de deur uitlopen, ergens anders heen gaan? Ik weet dat het niet kan, dus zeg ik tegen mezelf; “Kom op Loretta doe niet zo gek, dit kan jij prima. Je bent niet meer dat kleine meisje dat niets durfde. Je bent niet meer het meisje dat alleen gelaten werd op het schoolplein.’’ Op dat moment dwaal ik af naar vroeger, naar het moment dat mijn enige vriendin naar mij toe kwam lopen en mij vertelde dat we ruzie hadden. Ze draaide zich om en liep weg. Mij achterlatend, alleen… Ik had geen idee wat ik fout had gedaan. Eenzame weken volgden… Ik schud mijn hoofd, slik de tranen weg en zeg nogmaals tegen mezelf: “God houdt van je en gaat met je mee, jij kan dit!’’
Met die woorden in mijn hoofd herhalend, loop ik de ruimte in. Direct voel ik me op mijn gemak. De sfeer is goed, de mensen lachen en ik voel me welkom. Niemand die ziet wat er een paar minuten daarvoor gebeurde in mijn hoofd, niemand die ziet dat ik me even het kleine meisje voelde dat alleen gelaten werd. Niemand die ziet…
Langzaam voel ik hoe de hand van Jezus mijn hand loslaat en zegt: ‘’jij kan dit, doe dit maar. Ik blijf in de buurt, je bent niet alleen.’’ Met die zekerheid merk ik dat ik word wie ik ben, dat ik word zoals God mij bedoeld heeft en alweer aan het socializen ben.
Het ene gesprek vloeit over in het andere, we hebben lol en ik neem zelfs het initiatief om de tafel wat te decoreren. De rest van de dag verloopt soepel en ik voel me helemaal in mijn element.
Het is tijd om naar huis te gaan, we ruimen nog wat op en stappen in de auto. Als mijn vriendin vraagt hoe ik het vond, dan vertel ik dat ik het super vond. Ik vertel haar ook eerlijk mijn onzekerheid en de gedachten die ik had. Haar mond valt nog net niet open en zegt; “Niemand die dat heeft gezien…’’ En ik weet dat ze gelijk heeft, mijn onzekerheid is niet nodig. Ik ben leuk zoals ik ben, zoals God mij gemaakt heeft.
Zo lees je dat iedereen last van onzekerheid kan hebben. Meiden en jongens die er zelfverzekerd uitzien. Populair zijn. Mensen waaraan jij niets ziet.
Voel jij je wel eens onzeker? Weet dat iedereen dat wel eens is. Hij zal heel dichtbij je zijn en je niet alleen laten. God houdt van jou, dat is het allerbelangrijkste!
