Een wonder, eigenlijk te wonderlijk!
Het is woensdagochtend als ik richting de medische dienst loop, ik werd gebeld of ik even wilde komen kijken bij een tiener. Al een aantal dagen loop ik rond op Teenstreet, het grootste christelijke tiener event van Europa. Samen met drie anderen stuur ik het Nederlandse team aan en zijn we verantwoordelijk voor zo’n 250 tieners.
Ik keek naar hem en wist dat deze jongen eigenlijk terug naar huis moest. En toen sprak God tot mij: Bid voor deze jongen, leg hem de handen op. Maar ik deed het niet, omdat ik ervan overtuigd was dat hij geopereerd moest worden in Nederland. Waarom zou God hem genezen? Ik ging verder met hem in gesprek, maar uiteraard wilde hij niet naar huis.
Ik maakte de afspraak dat ik een rolstoel zou regelen in een ander ziekenhuis en hem zou instellen op pijnstillers. Als dat niet zou werken, zou hij de volgende dag toch echt naar huis moeten.
Het is avond als ik opnieuw een appje krijg of ik naar de medische dienst wil komen. Ik loop de hal in en zie de jongen staan, met een grote grijns op zijn gezicht, de brace op de grond en rolstoel verderop.
God had hem genezen! Hij had geen pijn meer en kon weer lopen. Ik voelde aan zijn knie, zijn gezicht goed checkend op pijn, maar nee geen greintje pijn te zien… Serieus?!!!
Na alles wat ik geregeld had die dag, genas God hem? God had u dat niet iets eerder kunnen doen?! Direct voelde ik me schuldig, God had het eerder willen doen, alleen was ik niet bereid om te bidden voor de jongen. Vervolgens doet God toch het wonder en denk ik alleen maar aan de moeite die het me gekost heeft. Ik begon te twijfelen aan de echtheid van de pijn die de jongen eerder had. We geloven in wonderen maar als we er eentje mee maken zeggen we ‘ongelofelijk’ en geloven we het eigenlijk nog niet.
Ik stelde mezelf de vraag: ‘in hoeverre ben ik bereid echt te geloven dat God wonderen doet door mij heen? En in hoeverre ben ik bereid om het rationele denken los te laten en gewoon een wonder te verwachten?’ Ik baalde echt enorm van mijn klein gelovigheid! Kom op! God is zoveel groter dan mijn denken. Waarom twijfel ik dan zo, waarom ben ik bang voor de reactie van de ander?
