Je bekijkt nu Ik haal mijn vrolijke gezichtsuitdrukking van mijn gezicht en zeg: ‘Nee’.

Nee.

Hier loop ik, vrolijk over de gang. Ik kom een jongen tegen die iets van mij vraagt. Met een vrolijk gezicht antwoord ik ‘nee’. Hij stelt nog eens dezelfde vraag. ‘Dringt het niet tot hem door ofzo?’, denk ik bij mezelf, een beetje geïrriteerd.
Nogmaals krijgt hij een ‘nee’ van mij te horen. Voor de derde keer herhaalt hij zijn vraag. Mijn irritatielevel stijgt nog verder en ben het zat. Snapt hij het nou nog niet? Ik haal expres mijn vrolijke gezichtsuitdrukking van mijn gezicht, en zeg met het de meest serieuze toon:

‘Nee.’

Ik schrik een beetje van zijn reactie, blijkbaar dringt het nu eindelijk door. Ik wilde hem niet kwetsen. Maar ik weet dat als ik nu sorry zeg, hij dit alsnog ziet als een akkoord. Dus laat ik het maar zoals het is. Ik accepteer dat ik hem heb gekwetst.

Tot dit moment, gaf ik mezelf vaak de schuld dat ik weer iemand pijn gedaan had.
Ik deed altijd mijn uiterste best om nooit iemand pijn te doen of te kwetsen maar vaak stelde ik mezelf teleur.  Langzaam kwam het besef dat het soms onvermijdelijk is om iemand te kwetsen. Juist op de momenten dat ik mijn grens moet aangeven en even nee moet zeggen. En tja, dat is niet altijd even makkelijk. Gelukkig gaat Jezus ons voor:

‘Na een hele nacht demonen uitdrijven en zieken genezen, vertrok Jezus naar een eenzame plaats. De mensen gingen hem zoeken, en toen ze hem gevonden hadden probeerden ze hem ervan te weerhouden bij hen weg te gaan. Maar hij zei tegen hen: ‘Ook in de andere steden moet ik het goede nieuws over het koninkrijk van God brengen, want daarvoor ben ik gezonden.’ (Lukas 4:40-43)

Tja, Jezus zal wel uitgeput zijn na zo’n nacht. Hij zocht niet voor niets een eenzame plaats op. En dan komen er mensen die hem vragen om te blijven. Ergens krijg ik het idee dat deze mensen eigenlijk wilden dat hij doorging met bidden. Door te zeggen tegen deze mensen dat hij ook naar andere steden moest, zegt Jezus eigenlijk op dat moment ‘nee’. Hij zou best eens een paar mensen gekwetst kunnen hebben met deze woorden. Maar net als Jezus mogen wij ook onze grens aangeven. Zeker op het moment dat we uitgeput zijn. 

Daarom daag ik jou uit; neem eens een moment van stilte. Denk dan terug aan de laatste keer dat je ja hebt gezegd, terwijl je eigenlijk je grens had moeten aangeven en nee had moeten zeggen. Wat vraagt God van jou in deze situatie?

Ilse van Putten

Stoere dame die recht uit haar hart schrijft. Ze smeerde ooit drie broodjes tot eer van God... Hoe dat zit? Check haar blogs!