Je bekijkt nu ‘Nog even een Mentos-momentje en dan is ons kerkdienstje spelen voorbij.’
  • Berichtcategorie:Blogs

Dan maar een vrouw...


Daar zitten dan twee kleine meisjes. Op kleine stoeltjes met een psalmboekje in de hand. We zingen een paar liedjes en daarna is het tijd voor de preek. Ik lees een stukje uit de Bijbel voor. Nog even een Mentos-momentje en daarmee is ons kerkdienstje spelen voorbij. 

Als kind wist ik wat ik wilde worden: dominee. Maar toen ik volwassen werd, leek dit onmogelijk. Want bij mij in de kerk konden alleen mannen dominee worden. Maar waarom mogen vrouwen eigenlijk niet dominee worden?

Ik ben een vrouw, studeer HBO-theologie en ik zet me in voor het koninkrijk van God. Soms in de kerk, soms erbuiten. Hier voel ik mij voor geroepen, dus ik doe het. Naar mijn inzicht doe ik hierin wat God van mij vraagt. Niet echt diepgaande gedachten verder over mijn vrouw-zijn hierin.

De discussie over wat een vrouw mag doen in een kerk is al jaren aan de gang. De synode van de GKV besloot in 2017 dat de ambten open zijn voor vrouwen. Sindsdien zijn mensen nog meer op zoek naar de rol van de vrouw in de kerk. In kerken als de GKV zie je steeds meer verandering: Vrouwen krijgen functies als ouderling en diaken in de gemeente en de eerste vrouwelijke dominee is pas geleden beroepen in Hattem!

Toch zitten in sommige kerken de vrouwen nog steeds op de reservebank. Als we geen man kunnen vinden voor de taak, dan maar een vrouw.

In andere kerken staan ze geheel buitenspel. Maar met alle respect: gebruik je dan niet maar de helft van Gods strijdkrachten?

Eerlijk gezegd lijkt het mij soms best handig om een man te zijn. Ik zou in alle soorten kerken kunnen spreken en als ik voor een bepaalde functie geschikt zou zijn, zou ik die kunnen bekleden. Maar ik ben een vrouw. En een vrouw is geen man.

Dat klopt! God heeft mannen en vrouwen geschapen met andere eigenschappen. Maar daardoor kunnen we elkaar juist aanvullen. Dat ik geen man ben, betekent niet dat ik bang ben om vies te worden. Ik wil met twee benen in de modder van onze realiteit staan. Het ene been in het koninkrijk van God, het andere been op de plek waar Zijn liefde hard nodig is. God werkt overal door mij heen hoop ik, bid ik.

Daarvoor heb ik geen verhoging nodig. Niet in de vorm van een preekstoel, niet in de vorm van hakken. De enige die verhoogd moet worden is God.

Ik ben van mening dat vanuit de Bijbel gezien vrouwen even belangrijk zijn in de verkondiging van het evangelie. Waarom? Dat lees je binnenkort in een nieuwe blog van mij!

Hester Plaggenmarsch

Halverwege de twintig. Studeert HBO Theologie en liep stage bij Heartbeat. Houdt van groen maar neemt geen blad voor de mond.