Liefhebben is soms loslaten
Pasen staat in het teken van het Jezus’ lijden, sterven en opstaan uit de dood. Nadat Jezus opstond uit de dood, was Jezus nog een periode op aarde. Daarna werd Hij opgenomen in de hemel. Mensen die afscheid van Hem hadden genomen bij zijn sterven, moesten dus opnieuw afscheid nemen bij de hemelvaart.
Hier stopt het verhaal over Jezus niet. We lezen in de Bijbel dat Jezus nóg een keer naar aarde zal komen. Wanneer Hij weer terugkomt weten we niet.
Wat als Jezus nú een tijdje op aarde zou zijn?
We hebben sinds een paar maanden een nieuwe aanwinst in onze vriendengroep. Het is een jongen; ‘t zal ook eens niet. Onze groep bestond al voor het grootste gedeelte uit mannen en met zijn komst zijn het er dus nog meer.
Deze man heet Jezus en is een vluchteling uit het Midden-Oosten. Hij is gevlucht omdat het daar gevaarlijk is vanwege zijn geloof. Door het COA is hij geplaatst in het AZC in onze stad. Hebben wij even geluk, want hij is een prachtige toevoeging aan onze groep. Het is alsof hij al jaren bij ons is, zo goed past hij bij ons. We merken natuurlijk dat hij ergens anders vandaan komt, maar hij past zich snel aan aan onze cultuur.
Afgelopen week vroeg Jezus of we even konden afspreken, want hij wilde wat vertellen. Hij stelde voor om zaterdag te ontbijten bij de Hema.
Hema-ontbijtje dus, dat is inmiddels onze vaste traditie geworden. Ik ben net wakker en onder de douche vandaan. Ik fiets de winkelstraat in, draai nog snel een knotje in m’n haar en om 9.55 stap ik de Hema binnen. Precies op tijd.
Terwijl ik nog snel een ontbijtje scoor bij de kassa, kijk ik naar m’n vrienden. Ze kijken wat serieus en lijken diep in gesprek. Ik leg m’n dienblad bij een lege stoel en begroet m`n vrienden met een knuffel. De sfeer is wat bedompt, merk ik. Dat komt bijna nooit voor.
Al snel vertelt Jezus waarom hij ons wilde spreken. Het gaat om zijn verblijfsvergunning. Daar zijn wat problemen mee. Daarnaast heeft hij afgelopen week contact gehad met zijn Vader. En die vroeg of hij terug kan komen om belangrijk werk af te maken. Een ingewikkelde situatie, want we weten dat hij daarmee zijn veiligheid op het spel zet.
Twee weken later hebben we weer afgesproken, bij één van de vrienden thuis. We zijn net begonnen met eten als Jezus binnenkomt. Via de achterdeur, die gewoonte heeft hij snel van ons overgenomen. “Hé Jezus, biertje?” Met een vriendelijke klap op z’n schouder begroet de kok van vanavond hem. “Ligt eraan vriend, heb je Grolsch koud staan?” Jezus schuift snel aan. Onze kok lacht ‘m toe. “Je klinkt net als ik nu, maar ik heb inderdaad Grolsch koud staan.”
Het gesprek krijgt al snel een serieuze wending als Jezus begint over zijn verblijf in Nederland.
Hij zegt dat hij zich geroepen voelt om terug te gaan. Dat is wel even slikken voor ons. Hij is echt deel van onze familie geworden maar we begrijpen zijn keuze.
We zullen nooit vergeten wat hij ons leerde, hij was altijd zo liefdevol, behulpzaam en nederig. Wij zijn veranderd door hem.
Een paar dagen later vertrekt Jezus. Hij gaat met een vredige glimlach op zijn gezicht weg. En wij weten: het is goed zo. Liefhebben is soms loslaten.
