Ik herleef
Reminiscing – Athalja Barneveld
Ze heeft ons bij haar gevraagd, nu nog in het ziekenhuis, om afscheid te nemen. Met een paar dagen zal ze naar het westen vertrekken om daar haar laatste weken in een hospice door te brengen, dicht bij haar zus die daar nog woont.
Met lood in mijn schoenen loop ik door de gangen van het ziekenhuis naar haar kamer. Ze had duidelijk aangegeven, ze wilde niet nog eens God vragen om genezing. Het was goed zo, haar tijd was gekomen. Zij was er klaar voor het leven hier los te laten, ons los te laten, maar was ik daar ook klaar voor? Ik wilde niets liever dan bidden voor genezing, dat ze niet zou hoeven lijden, dat ze nog langer mocht leven.
Ik herinner me haar, jaren ervoor, bij het graf van haar man, mijn opa. Strijdlustig riep ze uit: ‘Dood waar is je prikkel, dood waar is je macht…?’ De hemel brak open op dat moment, de zon baande een weg naar haar en het nog open graf waar mijn opa’s kist in zou zakken. Wat een krachtige vrouw. Met bewondering had ik haar bekeken.
Dit bericht bekijken op Instagram
Ik zie haar zitten nu op haar bed. Ze straalt. “Wat fijn dat jullie er zijn, ik heb nog zoveel te zeggen en te vragen.” We spreken met elkaar van hart tot hart, ze geeft ons nog wijsheden mee. Het is goed samen. We lachen, we huilen.
Dan vraagt ze ons of we willen zingen straks, op haar begrafenis. Het lied ‘Ik herleef’. “Natuurlijk willen we dat” , zeg ik. “Maar mogen we het dan nu ook nog voor jou zingen?” Wat dan volgt is een hemels moment. De vaak onzichtbare grens tussen hier en daar lijkt volledig weg. Zij haar ertussen in. De hemel klaar om haar op te vangen, en wij klaar om haar los te laten. Nog niet eerder heb ik zo mogen ervaren dat er geen scheiding is tussen de hemelsferen en het aardse. Dat er werkelijk een wolk van getuigen om ons heen staat, dat wij werkelijk een plek hebben daar en een tijdelijk leven hebben hier.
Onze tijd zat er op. “Athalja, houd vol hoor. Als het straks jouw tijd is, weet dan dat ik op je sta te wachten.” Ik leef niet langer alleen voor nu, nee, ik leef voor de eeuwigheid. Ik herleef.
Reminiscing // Het ophalen van herinneringen
In de Bijbel leert God de Israëlieten hoe goed het is herinneringen op te halen. Herinneringen aan waar ze vandaan kwamen, hoe God ze gered heeft en wat Hij persoonlijk in hun leven heeft gedaan. En deze herinneringen leven voort van generatie op generatie, via verhalen, liederen, soms omlijst met feesten of gedenkstenen.
Dit is precies wat wij willen gaan doen deze maand. Door liedjes te delen en verhalen die wat vertellen over ons leven, die herinneringen ophalen over wat is geweest, wat ons heeft gevormd en zelfs misschien wel een doorkijkje geven in wat nog komen gaat.
