Je bekijkt nu “Gewoon doorlopen,” denkt Gerben, “niet mijn probleem.” Toch draait hij zich om en…

Stoppen met overleven, beginnen met leven

Ik verstop me zelf nog wat dieper in mijn jas, een gure wind snijdt langs mijn wangen. Kou is een emotie en emotie kun je uitzetten… Als een eeuwigdurend mantra herhaalt die zin zich in mijn hoofd. Toch loop ik even later met ijskoude tenen het perron van Amersfoort Centraal op. Ik kijk wat rond op zoek naar een warme hide out. In mijn ooghoek zie ik de schim van een man die voorovergebogen op de ijskoude grond zit. 

“Gewoon doorlopen Gerben, niet jouw probleem”. In gedachte herhaalt deze nieuwe spreuk zich nu nog harder en duidelijker. “Doorlopen, doorlopen, doorlopen!”. Voordat de man helemaal uit het zicht is, draai ik me nog één keer om. De plek waar hij zit is enkele meters verwijderd van het spoor. Voorovergebogen, met zijn handen in zijn lange haar, staart hij naar de grond.

Ik droom wat weg en zie de man langzaam op staan. Hij kijkt naar links dan naar rechts naar de grond en dan recht vooruit. Ik hoor van een afstandje een razende trein aankomen. De man neemt een kleine stap en springt. Ik schrik wakker uit mijn dagmerrie en zie de man nog steeds in dezelfde houding levend op de grond zitten. Ik twijfel geen moment meer en loop naar hem toe. 

“Meneer, gaat het goed?” Hij knikt met zijn nog steeds voorovergebogen hoofd. “Is het goed dat ik naast u kom zitten?” Hij beweegt langzaam zijn hoofd omhoog en kijkt me met natte ogen aan. Een vage mompeling suggereert dat hij het oké vind. Langzaam valt zijn hoofd weer in oude houding terug. Ik houd mijn lippen stijf op elkaar, twijfelend of ik mijn mond nu niet open moet breken. “God help me, geef me de juiste woorden”, zeg ik zonder geluid.

Ik tik hem voorzichtig op zijn schouder. “Meneer, weet u dat er iemand is die zielsveel van u houdt?” Hij reageert niet, maar ik zie dat hij zijn hoofd weer een centimeter omhoog tilt.  “Jezus houdt zoveel van u, zo ongekend veel. Niets wat u heeft gedaan en niets wat u ooit is aangedaan kan daar wat aan veranderen!” Hij strijkt met zijn handen zijn haar naar achter en kijkt me recht in de ogen aan. “Wilt u zijn liefde accepteren?” In zijn ogen zie ik een klein sprankje hoop. “Hoe?” zegt hij zachtjes. Ik leg mijn hand op zijn schouder. “Zullen we samen bidden?” Een voorzichtig knikje is voldoende om het gebed in te zetten. Ik vraag nog gauw zijn naam. “Simon”, zegt hij, “ik heet Simon…”

 

Simon, Erik, Lisa, Kees, Abdul, Roos, Marieke, Joost, Jan en alleman, jij bent duizend miljoen geliefd, en zoveel waard! Stop met overleven want je bent gemaakt om te leven. Jij kan het niet alleen. Jezus houdt van jou, alle dagen van je leven. Jij bent het waard om te leven!
En misschien weet je dat al lang – wie is dan jouw Simon om dit mee te delen?

Gerben van den Dool

Het gezicht van Heartbeat Media. Jong, enthousiast en vol ideeën. Favo lunch: vier sneetjes witbrood met pure hagelslag. Mmmmm!