All Your promises are yes and amen!

Daar zit ik dan achter mijn bureau. Ik staar wat naar mijn beeldscherm, de zon schijnt fel in mijn ogen. Eerst leek het thuiszitten wel een ontzettend fijn idee: minder reistijd, online les en veel meer tijd om andere dingen op te pakken in huis. Maar nu, een week later, zit ik onrustig achter mijn bureau. Af en toe loop ik een rondje, om vervolgens na een uur weer in diezelfde onrust terug te vallen.

Ik kan het niet afschudden. Er zit mij wat dwars. ‘Wat als Gods beloften over mijn leven niet waar zijn?’

‘Wat als ik gewoon voor “safe” zou gaan, gewoon een vluchtroute inbouw die ik altijd kan nemen als dit plan niet goed uitpakt?’

Ik weet van mijzelf, dat ik met dit soort vragen naar God toe moet gaan. Mijn Bijbel pakken, op de bank in de woonkamer gaan liggen lezen en stil worden. Op zoek gaan naar Zijn gedachten. Aan de andere kant voel ik de nerveuze drang om door te werken. ‘Als je niet doorwerkt, kom je nooit op de plek die God voor je klaar heeft liggen.’ Een gevoel van onmacht neemt langzaam de overhand.

Het idee dat ik zelf niets kan doen om de beloften van God over mijn leven waar te maken, maakt mij onzeker. Zo onzeker dat ik eigenlijk niet veel zin heb om op te staan en juist die kostbare tijd met Hem te nemen. ‘Want wat als de beloftes van God niet uitkomen?’

‘Wat als ik niet hard genoeg mijn best doe om Gods plan voor mijn leven uit te voeren?’

Dit getouwtrek van die twee gedachten speelt zich een tijdje af in mijn hoofd. Toch komt er ineens een derde gedachte in me op: ‘Ga gewoon naar God toe!’ En dat verlangen groeit groter dan elke onzekerheid. Want bij God is de plek waar ik mij veilig voel!

Daar moet elke onzekerheid aan de kant voor Zijn liefde! Veilig in de armen van mijn Vader, weet ik dat Hij te vertrouwen is! Ik sta op en pak mijn Bijbel, nestel mij op de bank. Ik ben er klaar voor om naar U te luisteren. ‘

‘For all Your promises are yes and amen!’
2 Kor. 1:20