Als God niet doet wat je wil, maar wat je nodig hebt...
Daar zit ik dan. Ik voel me onrustig, misselijk en ik heb hoofdpijn. Ik zit in een dienst waarin ik eigenlijk niet wil zijn. ‘Als er nou maar niks vreemds gebeurt’, denk ik ongemakkelijk. Ik hoor getuigenis na getuigenis voorbij komen. En al die getuigenissen laten zien hoe de Heilige Geest door mensen heen werkt.
Het is de enige ‘vorm’ van God waar ik nog veel vragen over heb. Ik weet wel iets van de Heilige Geest: er was eens voor mij gebeden voor een vervulling met de Heilige Geest. Dagenlang had ik me zo licht als een veertje gevoeld. Het enige wat ik kon doen was glimlachen en stralen. Mijn gebed was altijd al of ik Gods hart beter mag leren kennen. Maar nu ik Hem beter leerde kennen, leverde dat wel veel vragen op: ‘Wie is deze God toch? Waarom is Hij zo anders dan ik me altijd voorstelde, anders dan ik vroeger heb geleerd?’
In deze dienst lijken mensen precies hetzelfde te beleven als ik tijdens die bijzondere ervaring. Maar eigenlijk vind ik dat heel spannend. Ik ben blij met mijn relatie met God zoals hij er nu uit ziet. Ik ben er niet klaar voor nog meer wilde ontdekkingen en veranderingen. En trouwens, als ik hier aan mee ga doen, wat zal mijn familie daar dan van denken?
Als de spreker klaar is, komt er gebed. Ik raak in paniek. Ik wil dit niet!
Ik stel een voorwaarde aan God waarvan ik denk dat Hij die toch niet gaat beantwoorden: ‘Als er iemand voor mij moet bidden, laat dat de gastspreker zelf maar zijn…
Net als ik denk dat ik dat niemand me opmerkt, hier veilig op mijn stoel, schrik ik. De spreker beweegt. Hij loopt het podium af, mijn kant op. Een paar seconden later knielt hij voor me neer. ‘De hele dienst heb ik al op mijn hart om voor jou te bidden…’
Ik zal die avond niet snel vergeten. Na het gebed van de spreker kwam ik in een soort stroomversnelling. Een luchtstroom (the breath of God!) die me op dat gewilde, warme en intieme plekje bracht: dichtbij Hem, aan Zijn hart. Mijn gebed om Gods hart te beter te leren kennen werd vervuld. Ik leerde dat God actie onderneemt door mijn gebed, maar soms op een andere manier dan ik op dat moment in mijn hoofd heb. De Geest waait waarheen Hij wil en op de manier waarop Hij wil. God liet overduidelijk zien dat Hij mij door en door kende, dat Hij mijn worsteling zag en me nog dichterbij Zijn hart wilde hebben.
Als jij bidt of je God beter mag leren kennen, ben je dan ook bereid om een andere weg te gaan dan jij op dat moment in je hoofd hebt? Durf je door ongemak en pijn heen je ogen op Hem te richten, zodat Hij dichterbij kan komen? Breng je antwoorden bij God in gebed, Hij wil het er graag met je over hebben!
